دبیر مجمع تشخیص مصلحت نظام، درپی تائید مشروط برجام توسط مقام معظم رهبری، یادداشتی با عنوان «برجام و رهبری» منتشر و در آن، پس از جمعبندی وضعیت کشور پیشنهاداتی برای پسابرجام مطرح کرد.
به گزارش حوزه احزاب و تشکلهای گروه سیاسی باشگاه خبرنگاران جوان، در بخشی از این یادداشت آمده است: دوازده سال از بزرگترین میز مذاکرات دیپلماتیک تاریخ و تهدیدات جدی و تحریمهای ظالمانه ناشی از آن گذشت و ملت ایران با سرافرازی کارنامه درخشانی از اقتدار و تدبیر را به نمایش گذاشت. در حقیقت طی این دوازده سال کشور با حوادث بسیار سنگینی مواجه شد. از تحریم بیسابقه گرفته تا تهدیدات بیرویه و رفتن کشور به آستانه سه جنگ و حتی تا بالا رفتن احتمال هرجومرج و یا بازگشت استبداد به داخل کشور! ولی ملت ما با موفقیت بینظیری توانست از تمامی آنها عبور کند و اجازه وقوع بسیاری از آن رویدادهای احتمالی را ندهد؛ و آنچه هم که اتفاق افتاد (مثل تحریمها) با ایستادگی و تدبیر پشت سر گذاشته شد. اکنونکه از این حادثه مهم عبور کردهایم باید دید که چگونه این برگ زرین و پرافتخار از پس سیصد سال در ایران شکل گرفت. بدون شک رهبری و ملت ایران بیشترین سهم را داشتهاند ولی دولت و مذاکرهکنندگان و حتی منتقدین نیز نقشهای مؤثری را در این پیروزی بر عهده گرفتند.
سرلشکر رضایی در یادداشت خود نگاشته است: طرفداران و منتقدین مذاکرات هستهای افرادی معتقد و دارای استدلالهای قوی در رفتار و گفتار خود بودند. لذا چالش آنها با یکدیگر میتوانست به درگیریهای داخلی کشیده شود. هردو طرف ابزار لازم را برای تخریب یکدیگر در اختیار داشتند. اگر این مذاکرات قبل از انقلاب اسلامی صورت میگرفت یا کشور به هرجومرج کشیده میشد و دولت سقوط میکرد و یا منافع ملی در مذاکرات از بین میرفت و منتقدین توسط دولت سرکوب میشدند. انتشار گفتوگوهای طرفین در رسانهها و گفتوگوهای مجلس شورای اسلامی بهترین سند بر این مدعاست. معتقدین به برجام و منتقدین به آن هرکدام روی اعتقادات خویش حرکت میکردند و ابزار لازم برای از پا درآوردن یکدیگر را داشتند؛ اما چرا این اتفاقات تا مرز وقوع پیش میرفت ولی عملی نمیشد؟
سلام دوستان وسروران عزیز
به وبلاگ خودتان خوش آمدید امیدوارم لحظات شادی داشته باشید لطفا پس از خواندن و مشاهده هر مطلب نظرات خود را مرقوم فرمایید. متشکرم